40 years ago - U Thant's Funeral and Student Strike in December 1974

People wait at Kyaik Ka San racecourse to pay their final respects to U Thant on Dec. 5, 1974. (Photo: Htein Win)

People wait in line to pay their last tribute to U Thant at the Kyaik Ka San racecourse on Dec. 5, 1974. (Photo: Htein Win)

U Thant’s remains are carried to a burial site on the Rangoon University campus on Dec. 8, 1974. (Photo: Htein Win)The entrance of Rangoon University campus on Dec. 6, 1974, one day after students snatched U Thant’s coffin to lay it in state at the University Convocation Hall. (Photo: Htein Win)

Students are arrested after a morning crackdown on the Rangoon University campus on Dec. 11, 1974. (Photo: Htein Win)

Security forces and a paddy wagon on the Rangoon University campus after a morning crackdown on Dec. 11, 1974. (Photo: Htein Win)

People pay tribute to U Thant at Kyaik Ka San racecourse, where he was laid in state on Dec. 5, 1974. (Photo: Htein Win)

People carry a wreath for U Thant, standing at the entrance of Rangoon University campus on Dec. 5, 1974. (Photo: Htein Win)

People volunteer to build a mausoleum for U Thant on the Rangoon University campus on Dec. 6, 1974. (Photo: Htein Win)
Photo Credit to   Htein Win, Irrawaddynews
 ဦးသန္႕ဒီဇင္ဘာနွင့္ေနာ္ကူးမအလြမ္း
ဒီဇင္ဘာ၏ေအးျမျမ နွင့္မိႈင္းပ်ပ်ရာသီကပင္အလြမ္းဓါတ္ကိုနႈိးဆြတတ္ေလသလားမသိ၊ဒီဇင္ဘာေရာက္တိုင္းအလြမ္းဓါတ္ခံတို႕ႏုိးႀကြလာတတ္သည္။ျမန္မာလူမ်ိဳးသက္တမ္း၏သုံးပုံႏွစ္
ပံုေက်ာ္ေနခဲ႕ျပီးသည္မို႕လြမ္းရသည့္ဒီဇင္ဘာေတြအရြယ္အလိုက္ရွိခဲ႕ပါသည္။၁၉၅၈ပါတ္ဝန္းက်င္ခေလးဘဝဖခင္၊ညီငယ္နွင့္အတူတကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမွဗိုလ္တေထာင္ထိမနက္၄နာရီခန္႕ကါးနွင့္လူသူကင္းရွင္းသည့္လမ္းတေလ်ာက္လမ္း
ေလ်ာက္ခဲ႔သည့္ဒီဇင္ဘာရက္တရက္ကို
ယေန့တိုင္လြမ္းမိပါေသးသည္။ဆန္႔က်င္ဘက္ရြယ္တူမ်ားနွင့္မထိခလုပ္ထိခလုပ္
ျဖစ္ခဲ႔သည့္ဒီဇင္ဘာလူထုလမ္းေလ်ာက္ပြဲ
မ်ားသည္လည္းလြမ္းစရာပင္။
ဝန္ထမ္းဘဝတလတစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ႔
ရသည့္ဝန္းသိုျမို့တြင္ေအးျမသည့္မနက္ခင္းႀကမ္းနွင့္တေျပးညီေဖါက္ထားသည့္မီးဖိုတြင္မီးလႈံရင္းေခါပုတ္ကင္စားေရေနြးႀကမ္းေသာက္ရသည္မ်ား၊ညေနဘက္ေဒါင္းျမဴးေခ်ာင္းတြင္ေရခ်ိဳးျပီးခ်မး္စိမ့္စိမ့္အရသာကိုဖန္ခြက္ကိုင္ခံစားရသည့္ဒီဇင္ဘာရက္မ်ားကလည္းလြမ္းစရာပင္
က်ိဳက္ထီးရိုး၊က်ိဳက္ထိုေဟာ္တယ္ေရွ႔
ေကၚဖီဆိုင္တြင္မိသားစုနွင့္ေကၚဖီေသာက္ရင္းတက္သစ္စေနဝန္းကိုႀကိုဆိုရသည့္ဒီဇင္ဘာရက္မ်ားကလည္းလြမ္းစရာပင္။
ယခုနွစ္ဒီဇင္ဘာတြင္ေတာ့မၾကာေသးမွီ
ကR.A.S.U ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းေတြ႕ခဲ႔
ရသည့္ခြပ္ေဒါင္အလံနီနီမ်ားနွင့္ဆက္စပ္္
ျပီးတခုေသာဒီဇင္ဘာကိုအထူးျပဳလြမ္းမိပါသည္၊ ဦးသန္႔ဒီဇင္ဘာရက္မ်ားပင္.....
သမိုင္းေႀကာင္းကိုအားလံုးသိျပီးျဖစ္၍
နွစ္ထပ္မေႀကာ့လိုေတာ့ပါ။မိမိလြမ္းမိတာ
ေလးေတြကိုသာအရသာခံလြမ္းပါေတာ့
မည္။
ထိုစဥ္ကလိူင္သဘာဝသိပၸံတကၠသိုလ္
တြင္ဘူမိေဗဒေနာက္ဆံုးနွစ္တနွစ္တည္းသာမဟာဌာနအသစ္ဖြင့္လွစ္မည္ကိုအ
ေႀကာင္းျပဳ၍ေျပာင္းေရႊ႕သင္ၾကားေနျပီး
က်န္ေက်ာင္းသားအားလံုးမွာပထမနွစ္
ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ဒီဇင္ဘာလသမိုင္းဝင္ေန့တြင္ဘူမိေဗဒ
ေနာက္ဆံုးနွစ္ေက်ာင္းသားမ်ားနွင့္ဘာသာရပ္အားလံုးပထမနွစ္ေက်ာင္းသားမ်ား
ပူးေပါင္း၍ျပည္လမ္းတေလ်ာက္ခ်ီတက္ခဲ႔
ရာတံတားျဖဴအင္းယားကန္ေဘာင္ေပၚ
ေရာက္စဥ္ေအးျမသည့္ရာသီေႀကာင့္ကန္ေရမ်က္နွာျပင္ေရေငြ႕ပ်ံေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။
Main ထဲေရာက္၍ေနရခ်အျပီးႀကည့္လိုက္ရာ
တကၠသိုလ္အလိုက္၊ဘာသာရပ္အလိုက္၊
အုပ္စုလိုက္ဖဲျပားေရာင္စံုမ်ားရင္ဘတ္တြင္တပ္ဆင္ထားႀကသည္။အခ်ိန္က်သည္
နွင့္စီတန္း၍က်ိဳကၠဆံကြင္းသို႔ခ်ီတက္ႀကသည္။ယခုပန္းခ်ီမ်ိဳးျမင့္ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ေသာ
ဘူမိေဗဒေက်ာင္းသားကိုမ်ိဳးျမင့္ကဦးသန့္
ရုပ္ပံုလက္တန္းဆြဲျပီးေက်ာင္းသားတန္းေနာက္ဆံုးမွေရွ႕ဆံုးသို႕ရုပ္ပံုကိုကိုင္ေျမွာက္၍ေျပးသြားသည္။ကိ်ဳကၠဆံကြင္းအ
တြင္းပင္နီဝတ္ေက်ာင္းသား(ဆလိုင္း
ေအာင္ေက်ာ္မိုးဟုေျပာၾကသည္)နွင့္လမ္းစဥ္လူငယ္ေက်ာင္းသားတို့စကါးစစ္ထိုးပြဲ
ြဲအျပီးေက်ာင္းသားထုတညီတညြတ္တည္းဦးသန္႔ရုပ္ကလပ္ကိုရာဇူးသို့သယ္ေဆာင္ခဲ႕သည္။အျပန္ခရီးတြင္ေက်ာင္းသူ
မ်ားအားအလယ္တြင္ထားျပီးေက်ာင္း
သားမ်ားကေဘးမွလက္တြဲဝန္းရံခ်ီတက္ခဲ႕ၾကသည္။နွစ္မငယ္နွင့္အမမ်ားအား
အကိုေတြ၊ေမာင္ေတြကေစာင့္ေရွာက္သည့္ခံစားမႈမ်ားခစားရသည္။
ဦးသန္႕ရုပ္ကလပ္ ေက်ာင္းဝင္းတြင္း
ေရာက္ရွိျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ဦးသန္႕
ဒီဇင္ဘာေန့ရက္မ်ားစတင္ေတာ့သည္။
ေန့ေန့ညညေက်င္းဝင္းအတြင္စည္ကါးေနသည္။ေက်င္းသားသက္သက္မဟုတ္ေတာ့ျပည္သူအားလံုးပူးေပါင္းပါဝင္လာသည္။ေက်ာင္းသားအားလံုးတက္ႀကြေနသည္။ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။သန္ရာသန္ရာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည္။ဂူဗိမာန္ေဆာက္
ရန္ပံုစံဆြဲသူကဆြဲသည္။ျပည္သူမ်ားကလည္းအလႈဳေငြထည့္ဝင္ၾကသည္။အလုပ္သမားမ်ားကလည္းအလုပ္ဆင္းခ်ိန္တြင္ေရာက္လာႀကသည္။တျပည္လံုးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနႀကသလိုပင္။
ဤေနရာတြင္ကြ်န္ေတာ္၏ေနာ္ကူးမပါဝင္လာသည္။ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းသူငယ္
ခ်င္းတစုေန့ေန့ညညရွိေနၾကသည္မို႔
အဆက္မျပတ္ၾကားေနရေသာအသံေလးကိုသတိျပဳမိလာသည္။အသံသာသာမို႔
ႀကားရသူတိုင္းနွစ္ခ်ိဳက္သေဘာက်သည္
ေနာက္ဆံုးအားလံုးသေဘာတူနံမည္ေပးလိုက္သည္က''ေနာ္ကူးမ''ဟူ၍ပင္။
ျပန္ႀကားေရးနွင့္အလႈခံေနရာမွေႀကျငာစရာ့္ရွိသည္မ်ားကိုေႀကျငာရာ၌ေနာက္ဆံုးစကါးလံုးကို'''ေနာ္'''ျဖင့္အဆံုးသတ္တတ္
သျဖင့္ထိုေခာတ္ကနံမည္ႀကီးရုပ္ရွင္နွင့္ဇာတ္ေကါင္''ေနာ္ကူးမ'''အမည္ျဖင့္ခ်စ္စ
နိဳးေခၚေဝၚခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။
ေအးျမသည့္ဒီဇင္ဘာေန႕ညမ်ားနွင့္
ေနာ္ကူးမကိုလြမ္းမိပါသည္။
သမိုင္းမွတ္တမ္းေရးျခင္းမဟုတ္ဘဲ
အလြမ္းမွတ္တမ္းေရးျခင္းမွ်သာျဖစ္၍
အျပည့္အစံုျဖစ္မည္မဟုတ္ပါ။
ေနာ္ကူးမႏွင့္အတူသတိရသူမ်ားကေတာ့
သဘာဝသိပၸံမွမိန္းသို့အတူလာခဲ႔သည့္
ကိုစံထြန္းနိဳင္(ရခိုင္အမ်ိဳးသား)၊ဆလိုင္းသန္းထြန္း(ခ်င္းအမိ်ဳးသား)၊
အေရွ႕ေျမာက္နယ္ေျမသို႕ေရာက္ရွိသြားေသာဒႆနိကနည္းျပေဒၚျမျမစိုး၊ေဒၚျမျမစိုးအားအေရွ့ေျမာက္ေဒသသို႕ပို့ေဆာင္ေပးခဲ႔သည့္ကိုေအာင္မ်ိဳး(ကိုခ်စ္ဝင္း)
အားလံုးျပန္မဆံုၾကေတာ့